بررسی اپیدمیولوژیک بیماری اسکلروز منتشر در ۱۸۷ بیمار بستری شده در مراکز آموزشی درمانی تهران در سال ۱۳۷۷

هدف: اسکلروز منتشر بیماری مزمن است که بیشتر ، زنان را گرفتار می کند. بروز بیماری از سن نوجوانی شروع و به تدریج افزایش یافته، بعد از 35 سالگی کاهش پیدا می کند. توزیع چغرافیایی این بیماری بسیار ناهمگون بود و شیوعش از 5 در صدهزار تا 250 درصد هزار متغیر است. ایران، از مناطق با شیوع پایین (5 درصد هزار) محسوب می شود و با توجه به جمعیت ، انتظار می رود حداقل 3000 بیمار مبتلا به m.s در ایران موجود باشد. توزیع سنی، جنسی و دیگر فاکتورهای اپیدمیولوژیک این بیماری در ایران هنوز مورد بررسی قرار نگرفته است و این پژوهش گامی در این راه است. روش بررسی: این مطالعه، روی تمامی بیماران m.s بستری شده در مراکز آموزشی درمانی تهران در سال ،1377 انجام شد. یافته ها: یافته های پژوهش نشان داد که اکثر بیماران مورد مطالعه مونث (%63/3 مونث و 36/4% مذکر) بوده و نسبت جنسی زن به مرد حدود 1/74 به یک می باشد. اکثر بیماران متاهل بوده و متوسط سن شروع بیماری 28 سال است. اولین تظاهر بیماری در %49/2 بیماران (بالاترین فراوانی) ضعف اندام و در %33/7 تاری دید و دوبینی و در %32/2 اختلالات حسی بود. نتیجه گیری: شایعترین نشانه بالینی، اشکال در راه رفتن بوده و اکثر بیماران با کمک دیگران یا با وسیله کمکی قادر به راه رفتن هستند.